Zgubiłem się trochę we Internetach i natrafiłem na taką oto stronkę:
http://nawcom.com/swearing/
Jest to dość pokaźny zbiór przekleństw i wyzwisk w dokładnie 165 językach świata, również w waszym ukochanym arabskim. Na szczęście nie musicie się martwić, że wasz komputer zostanie zaatakowany przez robaki - wszystko zostało zapisane w transkrypcji łacińskiej. Zresztą najbardziej pokojowa religia świata posiada zaskakująco bogty zasób wulgarnego słownictwa (musiała zajść jakaś pomyłka). Brakuje tylko zapisu fonetycznego i/lub nagrań native speakerów, ale nie można mieć wszystkiego.
Pośród typowych fucków i son-of-a-bitchów można na tej stronie znaleźć wiele perełek, niektóre są nawet całkiem oryginalne. Postanowiłem podzielić się paroma z moich ulubionych.

Tako neumen si da che bi padel, bi zgreshil tla.

Jesteś tak głupi, że nie znalazłbyś podłogi nawet jakbyś na nią upadł (słoweński)

Im hayu samim et hamo'ach shelcha b'tarnegol, hu haya ratz yashar l'shochet

Gdyby kurczak miał twój mózg, pobiegłby prosto do rzeźni (hebrajski)

Sikimi götünden koyar, burnundan çikaririm

Włozę ci chuja w dupę tak, że wyjdzie ci nosem (turecki)

Jebal t'a (to) chory' pes

Żeby cię chory pies jebał (słowacki; nie, nie Juliusz)

Metrovy kokot do tvojej riti

Metrowy chuj ci w dupę (słowacki)

Kaapeec tu smirdi, tev meeneshreizes?

Czemu tak śmierdzisz? Masz okres? (łotewski)

Elif air ab dinikh

Tysiąc chujów w twoją religię (arabski)

Wa Paragwa Napunda

Osioł cię ujeżdża (suahili)

Im Wörterbuch unter 'grotesk' stehen Deine Titten.

W słowniku pod hasłem "groteskowy" jest zdjęcie twoich cycków (niemiecki)

Ses posral v kine?

Jaja sobie robisz? (dosłownie "posrałeś się w kinie?"; czeski)

Eema shelcha Kemo yadeit coolam mekabliem seivuv!

Twoja matka jest jak klamka - każdy ją ciśnie (hebrajski)

Ananin amina cam dikerim, golgesinde seni sikerim trans

Posadzę sosnę w piczy twojej matki i wyrucham cię w jej cieniu (turecki)

Ananin amina kale kurar sabah aksam mac yaparim

Mógłbym porobić bramki w piczy twojej matki i grać tam w piłkę dniami i nocami (turecki; nie mam pojęcia co ci ciapaci mają do swoich matek, może żałują, że się urodzili)

Kuss Ummak Bisinaan

Cipa twojej matki ma zęby (arabski)

Ananin Amina Beton dokerimde butun mahalle abaza kalir

Wleję asfalt w pizdę twojej matki, żeby całe miasto było podniecone (turecki)

Du bist dumm wie drei Meter Feldweg

Jesteś głupi jak trzy metry chodnika (niemiecki)

Matiti yako kama matiti ya ng'ombe

Twoje cycki są jak cycki krowy (suahili)

Ben shel elef zona

Syn tysiąca prostytutek (hebrajski)

lullekoek

Chujobiszkopt (holenderski)
.
.
.
.
.
Dobra. Wszystko pizda strzeliła i z kilku ulubionych cytatów zrobiło się tyle ile jest piasku stąd w chuj daleko. Zapomniałbym o naszym przepięknym ojczystym języku. My też mamy z czego być "dumni".

Masz w głowie gówno krowie

Taki chuj jak słonia nos

Jebie jakby małpe rozdarł

Choćby szwed na chuju szedł

Walić niemca po kasku

Na koniec ulubione powiedzenie wielu sadoli (również znalazło się na tej stronce).

W dupie byłeś, gówno widziałeś.

Jak widać, dla każdego coś się tam znajdzie. Na szybko tylko przekopiowałem trochę przykładów. Materiału jest tam od chuja i jeszcze więcej. Jak chcecie, możecie też wskazać swoich ulubieńców. Jebie mnie to jak zeszłoroczny śnieg.
Mam jedynie nadzieję, że mój post przyczyni się do spadku użyć na forum bezmyślnie powtarzanych, banalnych określeń takich jak "suchar", "gimbus", a wyzywający będą bardziej kreatywni w doborze słów kierowanych do wyzywanych. Zamiast więc wyzwać kogoś "ty gimbusie" miło by było czasem powiedzieć delikwentowi "gdyby głupota była rośliną, byłbyś lasem sekwoi". Kiepski żart nie koniecznie może nadawać się jako prowiant o długim terminie przydatności na statkach, ale może się całkiem dobrze sprawdzić jako środek zapobiegawczy w rejonach zagrożonych powodziami i falami tsunami.

taki tam niemiecki stek

filmik przedstawiający przygotowania do matury ustnej z języka Niemieckiego ) takich swobodnych rozmówek brakuje w szkołach.

Mieszkam we Wrocławiu, w starej kamienicy, która ma jakoś ponad 100 lat i takie oto znalezisko zalazłem wymieniając z ojcem podłogi w mieszkaniu.

Wyrywek gazety pochodzi jak widać ze stycznia 1902 roku. Jak głosi nagłówek, pismo nazywało się mniej więcej Wrocławski Ogólny Wskaźnik.


Ze względu na moją niską znajomość języka piekieł (niemieckiego) nie zajmowałem się tłumaczeniem. Gdyby kogoś bardziej zaciekawiło mogę wrzucić dokładniejsze zdjęcia.

Swoją drogą to ciekawe, jakie jeszcze ciekawe rzeczy można znaleźć ukryte w starych kamienicach

W niemieckiej wersji wychodzi pieczeń wieprzowa. Endżoj

Robiłem zakupy w niemieckim supermarkecie. Zapytany po niemiecku o coś przez kasjerkę odpowiedziałem z miłym uśmiechem na twarzy: "tak tak... nie pierdol tylko pakuj". Przestałem się śmiać kiedy kasjerka odpowiedziała mi po polsku: "Pytałam pana tylko czy ma pan drobne"


Nie moje, nie bylo.

Za portalem NaTemat.pl:

Uczniowie w dzień języka niemieckiego puścili "Rotę". Dyrektorka zawiesza radio, a prawica oskarża ją o germanizację

Nauczyciele i uczniowie przez kilka tygodni przygotowywali się do obchodów dnia języka niemieckiego. Miały być flagi, piosenki, loterie i ciekawostki związane z naszym zachodnim sąsiadem. Niektórzy nastolatkowie postanowili nieco pokrzyżować te plany. Z głośników szkolnego radia zamiast niemieckich piosenek poleciała "Rota". Efekt? Dyrektorka zawiesza radio, prawicowy portal doszukuje się w tym tłamszenia patriotycznych zrywów i prób germanizacji, a dyrekcja i uczniowie przerażeni wywołanym skandalem tłumaczą, że to po prostu niesmaczny żart.

Nowa dyrektorka Zespołu Szkół nr 3 im. Jana III Sobieskiego w Szczytnie nie przypuszczała, że już na początku pracy w szkole zostanie posądzona o germanizację, represje i tłamszenie patriotycznych zrywów wśród uczniów.

A jednak.

Środa, piąty grudnia. Z głośników szkolnego radia poleciała "Rota", która zaczyna się od słów: "Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród. Nie damy pogrześć mowy, Polski my naród, polski lud…". Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że tego samego dnia w szkole odbywał się – przygotowywany od tygodni – dzień kultury krajów niemieckojęzycznych. Z tej okazji w zespole szkół pojawiła się seria akcji powiązanych z naszymi zachodnimi sąsiadami: flagi, plakaty, kiermasze, loterie, konkursy. Jedną z atrakcji miało być puszczanie niemieckich piosenek w radiu, które nadaje w każdej przerwie pomiędzy lekcjami.



– Dzień zorganizowali nauczyciele języka niemieckiego, ale w przygotowania była zaangażowana cała szkoła. Miało się to odbyć na takiej samej zasadzie jak obchodzimy np. dzień kultury krajów anglojęzycznych – mówi w rozmowie z naTemat dyrektor szkoły, dr Mariola Jaworska. Jeżeli chodzi o piosenki, które miały polecieć w radiowęźle to – jak mówi – wcześniej wybierali je sami uczniowie. Na tym etapie nikt nie zgłaszał pretensji.

Miało być śmiesznie
Wszystko wyglądało na dopięte do momentu, gdy do gry wszedł szkolny radiowęzeł. Z głośników zamiast niemieckich piosenek na cały budynek poleciała… "Rota". I bynajmniej nie był to przypadek. Jeden z uczniów mówi nam anonimowo, że wszyscy w szkole wiedzieli o dniu języka niemieckiego. – Dzień wcześniej ktoś na Facebooku napisał, że będzie śmiesznie, jak w radiu puszczą "Rotę". Ktoś to podłapał i efekt końcowy już znamy – słyszymy.

Źródło

- Ile zna pan języków?
- Trzy
- Jakie?
- Rosyjski, angielski, francuski.
- Proszę powiedzieć coś po angielsku.
- Gutten tag.
- Ale to jest po niemiecku.
- To znam cztery…

Ten wrak spoczywał na dnie kanału, na głębokości 9 m, grzebiąc pod swym pokładem 570 niemieckich uciekinierów.

Jednostka ratownicza "Herkules", uczestnik operacji podniesienia "Androsa".

W kwietniu 1948 roku Szczeciński Urząd Morski zlecił miejscowemu oddziałowi Linii Żeglugowych Gdynia - Ameryka (GAL) wydobycie z dna kanału portowego w Świnoujściu wraku niemieckiego frachtowca "Andros". Na całym polskim wybrzeżu trwała właśnie akcja oczyszczania portów i wód przybrzeżnych z pozostałości wojny.

S/s "Andros" zbudowany został w 1910 roku w na zamówienie niemieckiego armatora Deutsche Levante Linie z Hamburga. Statek miał wyporność 3048 ton. Była to dość spora jednostka, której długość wynosiła 102 metry, a szerokość kadłuba 14 metrów. "Andros" był typowym frachtowcem handlowym do przewozu towarów i pływał pod banderą armatora do 1940 roku. Wtedy wcielony został do marynarki wojennej jako jednostka pomocnicza.

Ofiara nalotu

Na początku 1945 roku "Andros" wykorzystany został jako transportowiec do przewozu uciekinierów i rannych z Kurlandii i Prus Wschodnich. Jego ładownie przebudowano i przystosowano do transportu ludzi. W marcu 1945 roku statek wypełniony uciekinierami wypłynął z Piławy i w dniu 12 marca około południa zawinął do świnoujskiego portu, cumując tuż przy Kapitanacie Portu. Kiedy nadleciały amerykańskie bombowce, "Andros" podjął próbę ucieczki z portu. Było jednak za późno. Jednostka trafiona dwoma bombami błyskawicznie zatonęła z 570 uwięzionymi pod pokładem pasażerami. Nad wodę wystawał tylko maszt i część nadbudówek. Zbliżał się koniec wojny. Niemiecka marynarka nie podjęła próby podniesienia statku i jako jeden z wielu wraków, pozostał w Świnoujściu.

Wrak widmo

Wrak "Androsa" spoczywał na dnie kanału, którego głębokość wynosiła w tym miejscu 9 metrów. Kadłub statku uległ znacznym uszkodzeniom w wyniku eksplozji bomb. Oderwany został dziób aż do pierwszej ładowni i przedniej grodzi wodoszczelnej. Bomby rozerwały też podwójne dno czwartej i piątej ładowni oraz zniszczyły główny pokład między lukami do tych ładowni. Ponieważ w ładowniach podróżowali stłoczeni uciekinierzy, wybuchy bomb spowodowały masakrę. Statek błyskawicznie zatonął, nie dając większych szans ludziom pozostałym pod pokładem. Na "Androsie" zginęło 570 ludzi. Niemcy nie podjęli próby podniesienia wraku. Do roku 1948 leżał on na dnie, wraz ze swoją makabryczną zawartością.
Masowy grób

Podobny widok ujrzeli nurkowie w ładowniach "Androsa". To zdjęcie wykonał na wraku transportowca "Goya" Grzegorz "Banan" Dominik. Nurek który dwa lata temu utonął podczas kolejnej wyprawy.

Wydobycie wraku "Androsa" zlecono stacjonującej w Szczecinie ekipie ratowniczej "Krab", zorganizowanej i kierowanej przez Józefa Leszczyńskiego, późniejszego kapitana żeglugi wielkiej. Cała ekipa składała się raptem z 15 ludzi, w tym 4 nurków i 2 cieśli okrętowych, dysponujących niewielkim pontonem stalowym z małym dźwigiem na pokładzie oraz szopą socjalną zamiast nadbudówki. Wyposażenie ekipy dalekie było od oczekiwań. Braki w sprzęcie nadrabiano zapałem do pracy i pomysłowością.

Pierwszy etap prac był najbardziej nieprzyjemny i polegał na oczyszczeniu ładowni ze szczątków ludzkich. Nurkowie, którzy dokonali oględzin wnętrza wraku byli zaszokowani widokiem ogromnej ilości trupów. Trzy brygady na zmianę wyciągały zwłoki, składając je do specjalnych skrzyń na nabrzeżu, dostarczonych przez Niemiecki Czerwony Krzyż. Zawartość skrzyń zasypywano wapnem i przewożono na cmentarz.

Pracujący przy wydobywaniu ludzkich szczątków nurkowie, początkowo nie wytrzymywali nerwowo. Dopiero z czasem przyzwyczaili się do poruszania w mętnej wodzie, wśród ludzkich zwłok, strzępów pościeli i odzieży, desek z rozbitych łóżek i resztek bagażu. I tak jednak zdarzały się mrożące krew w żyłach momenty. Jednym z nich był horror nurka, który penetrował zakątek ładowni. Został uwięziony przez poruszone prądem wody ludzkie szkielety. Kiedy wygrzebał się wreszcie, z tego masowego grobu na powierzchnię, był niemal oszalały ze strachu.

Kiedy ładownie wraku oczyszczono wstępnie z ludzkich szczątków, przystąpiono do uszczelniania kadłuba. Ekipy nurków i cieśli zbudowały prowizoryczną przednią gródź oraz wykonały szalunek na wyrwie w dnie statku. Aby wykonać tzw. plastry z betonu, zbudowano drewniany pomost pomiędzy nabrzeżem a statkiem. Po tym pomoście z cyrkową wręcz zręcznością, robotnicy dostarczali taczkami cement i wlewali przez prowizoryczny lej na dno wraku. Do uszczelnienia kadłuba zużyto łącznie 160 ton betonu, 15 ton stali i 30 ton kształtowników stalowych i prętów oraz 150 m sześć. drewna. Roboty, łącznie z podniesieniem wraku, trwały 7 miesięcy.

Z jeziora na złom

Aby wypompować wodę z "Androsa", ściągnięto jednostki ratunkowe "Smok" i "Herkules". Kiedy rozpoczęto pompowanie, wyłoniły się dwa problemy. Pierwszym było zapychanie się pomp przez różne drobne przedmioty, w tym także resztki ludzkie.

Nurek podczas prac na wraku.
Drugi był bardziej prozaiczny i rozpoczął się wraz z pogłoską o bogactwach w ładowniach "Androsa". Ktoś z robotników pochwalił się widocznie znalezionymi drobiazgami ze złota i gruchnęła wieść o rabowanych z wraku bogactwach. Napisała o tym lokalna i krajowa prasa, a czujny Urząd Bezpieczeństwa rozpoczął węszenie, przesłuchania i pierwsze aresztowania. Okazało się jednak, że na "Androsie" żadnych skarbów nie było oprócz osobistych przedmiotów ofiar tragedii.

W dniu 17 listopada 1948 roku "Andros" wynurzył się na rufie o 4 m i na dziobie o 2,5 metra. Bardzo ostrożnie przeholowano wrak na Starą Świnę i tam na mieliźnie ponownie zatopiono. Ostateczne usunięcie "statku - widma" nastąpiło w 1952 roku, kiedy to ekipa "Rak" ponownie podniosła jednostkę z dna i przeholowała na jezioro Dąbie. Tam "Andros" pocięty został na złom.

Brzmi jak "zatłuczcie ich i zakopcie za komorą gazową".