Jak Kochanowski treny pisał

Obrazek fajny, ale ponoć prawda była jeszcze inna.
W szkole o tym nie uczyli, ale ponoć Kochanowski był zajebistym pijakiem. Chlał zawsze do upadłego i jak był w ciągu, to nie miał dnia bez zerwanego filmu.
Trzeba jeszcze napomknąć o słusznej posturze poety - był to kawał chłopa, a do tego, jak na szlachcica przystało miał zajebisty brzuch. Taki wielki, gruby, spocony, brodaty facet.
No i któregoś dnia, gdy się napierdolił jak zwykle obalił się ponoć na Urszulkę i ją zadusił kałdunem.

Siedzi Kochanowski pod lipą, i nie wie co by tu napisać.
Nagle podlatuje wschodni wietrzyk i szepcze mu coś do ucha
-Niee - mówi zrezygnowany Jan - to już było.
Wtem podlatuje północny wietrzyk i również podaje swój pomysł.
Jan przez chwilę myśli a potem:
-No niby tak, ale to nie może być dobre
Po chwili zjawia się zachodni wiaterek, i szepce na ucho mistrzowi kilka pomysłów. Mistrz wstaje, już chce uradowany chwalić dzień, ale po chwili znowu spochmurniały siada pod drzewem mamrocząc coś o pomyśle, który już został zrealizowany. Na koniec, a jakże, pojawia się wietrzyk południowy i ledwo podleciwszy podaje swój pomysł.
Uradowany Jan wstaje, biegnie do szopy i po chwili wychodzi z siekierą w rękach krzycząc:
URSZUUUUULKOOOOO!

Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim
moja droga Orszulo tym granatem swoim!

Podaj źródło, bo to ciekawe.

To że był pijakiem to raczej prawda, ale czy zajebał kałdunem swoją Urszulkę to chuj go tam wie.

Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,
Moja droga Orszulko, tym moździerzem swoim!
Pełno dymu, a jakoby chaty nie było:
Jedną maluczką salwą tak wiele ubyło.
Krótko celowawszy, nagle wystrzeliła,
Wszytkiś w domu kąciki zawżdy rozpieprzyła.
Nie dopusciłaś swojej matce kosztowności schować
Ani ojcu samochód wprzódy przeparkować,
Ni z tego, ni z owego cyngiel obłapiając
pocisk walnął w sufit pięknie wybuchając.
Teraz wszytko umilkło, szczere pustki w domu,
Nie masz zabawki, nie masz zbierać co nikomu.
Z każdego kąta dziura pobłyskuje,
I całej ściany darmo wypatruje.

To że był pijakiem to raczej prawda, ale czy zajebał kałdunem swoją Urszulkę to chuj go tam wie.

Najprościej wzywać zgniłych już świadków.

gowno to jest prawda, co piszecie, autorze. pijak byl, i owszem, ale urszulka byla... zmyslona. tak, drodzy panstwo, to byl pierwszy w historii polskiej kultury chamski chwyt marketingowy. dziekuje, dobranoc.

Szkarad to zupełnie jak Leszek brat Jarka

Tak to wy sobie możecie pisać i wymyślać, podaj źródło (albo skąd o tym wiesz) i wtedy możemy dyskutować. Kiedyś słyszałem, że Mickiewicz był wielkim entuzjastą opium, ale chyba mało w tym prawdy.

@vidisic ta zniewaga krwi wymaga - szykuj fiuta będziemy ciąć.
swoja drogą, doszukujesz się ukrytych sensów niczym macierewicz.

Pan Tadeusz-Księga XIV

I szło by na to, że losów tej pary koniec,
Gdyby dnia pewnego nie pojawił się goniec
Chłop w sile wieku, z turbanem na głowie
Ledwo wbił się, a już wali „Panowie!”.
Pan Tadeusz łypie nań oniemiały.
Zakrzyka na służbę „Żeście ośle pały!”
„Gamonie, bęcwały, zdurniałe obiboki”
„Szybko, łapcie dziada, niechaj puści soki!”
„Niechaj krew pocieknie po bezbożnym obliczu,
jako krew Jezusowa od smagania biczów”
Goniec w pierś wali, turban z głowy zrywa
Krzyczy, że on brać polska, jedyna, prawdziwa.
Tadeusz w tył skacze, szybko gładzi wąsa,
Chce coś mówić, zadziałać, lecz tylko się dąsa.
Na to goniec rzecze, że z dalekich krain
Przybywa kochanka, z gromadą wasali.
Panicz pada na ziemię, głową o stół wali.
A sługowie się patrzą i stoją, jak stali.
Krew z głowy pocieka, posoki ubywa.
Służba krzyczy „Jezu” i w szafie się skrywa.
„Pomóż mi!” szepcze Tadeusz swych sił ostatkiem
„Dam Ci ja wszystko, w dodatku z opłatkiem
przedzielę się, gdy przyjdzie wigiliji pora,
a wiedz, że lepsze to, niźli rady znachora!”
Goniec kuca i ręce na nim zaciska,
Wali pięścią, a piersi kolanem dociska.
I wydawałoby się, że po Tadeuszu,
Gdyby jakieś anioły nie rzekły do uszu:
„W taki sposób człowieka nie uratujesz!
Mordercą zostaniesz i sumienie popsujesz!”
„Prawdali to?” zapytał sam siebie, i ryczy:
„Waćpana trzeba szybko położyć na pryczy!”
Zza rogu poczęły się sług mordy kaprawe
Wychylać, w tym wszystkim znajdując zabawę.
Kaprawi, wyglądem straszący małe dziatki,
Weterani wojen krymskich, koślawe dziadki,
Panny z rynsztoków, co do pracy kucharki,
Czy jakiej inszej nie brały żadnej przymiarki.
Jaki dom, służba taka. Nie ma co nieboraka,
Nie przyjąć, szansy nie dać, gdy okazja taka.
Krzywdy nie zrobi (chyba) i pracę wykona,
Opiekę podejmie, kiedy opatrzność skona.
Ważne, by opłacon był sowicie, a nie jak
Te dziady, co więcej ich waćpan wyda na frak,
Niż im da, choćby miał, w kieszeni pieniądze.

Służba po sobie spojrzała, łby zawiesiła,
Lecz wtem wzięła się buntem, Zosię zgwałciła,
Dzieciaki zatłukła, Tadeusza dobiła,
Posłańca na pastwę strachu pozostawiła.
Wszystkie skarby znaleźne do toreb wrzuciła,
Zaś na sam kres buntu im chałupę spaliła.

Tak też się kończą losy Pana Tadeusza,
Jego żony Zosi, posłańca z Olkusza.
Dziatek: Kasi, Michała, Piotrka, Mateusza.
Pięknej Sali myśliwskiej, nowego kontusza.
Rzec można: „W diabły niech idzie ta przygoda,
Z finiszem zabójczym, jak wilcza jagoda!”
Więc dla smaku powiem, że panna Telimena,
W imć hrabii znalazła dżentelmena.
I Ma z nim wiele dzieciaków, więc przekupy
Na wsi myślą, że Telimena daje dupy…
Daje? Nie daje, przecie ona jeszcze młoda,
Zostawmy ją, hrabiego, bo czeka przygoda!

Tal sadystycznie, mimo iż nie od początku.

gowno to jest prawda, co piszecie, autorze. pijak byl, i owszem, ale urszulka byla... zmyslona. tak, drodzy panstwo, to byl pierwszy w historii polskiej kultury chamski chwyt marketingowy. dziekuje, dobranoc.

Jest podejrzenie, że została wymyślona, ale pewności nie ma. Poza "Trenami" zachowała się żadna inna wzmianka o niej, a i w "Trenach" tak naprawdę nie o nią chodzi. Inna sprawa, że wtedy nikt się bachorami nie przejmował, bo marły jak muchy, więc po co ktoś miałby o niej wspominać?